Κάθε μέρα πηγαίναμε στην αυλή και κοιτούσαμε τα γλαστράκια μας. Το σποράκι μας δεν ήταν πια μόνο χώμα. Είχε γίνει ένα μικρό φυτό, με δυο τρυφερά φυλλαράκια που κουνιούνταν απαλά στον αέρα.
«Μεγαλώνει!» φωνάξαμε όλοι με ενθουσιασμό. Κάποιοι του μιλούσαν γλυκά, άλλοι του τραγουδούσαν. Το φυτό μας έμοιαζε να μας ακούει!
Με τις μέρες, έγινε πιο ψηλό και τα φύλλα του πιο μεγάλα και πράσινα. Κάποιοι από εμάς είδαν ακόμα και μικρά μπουμπουκάκια να εμφανίζονται. Πόση χαρά νιώσαμε! Ήταν σαν να είχαμε έναν μικρό φίλο που μας έλεγε «ευχαριστώ» με τα φύλλα του.
Η δασκάλα μας είπε πως το φυτό μας μεγαλώνει γιατί το αγαπάμε και το φροντίζουμε. Όπως κι εμείς μεγαλώνουμε με αγάπη και φροντίδα από την οικογένεια και τους φίλους μας.
Τώρα ξέρουμε πως κάθε σποράκι έχει μια μαγική δύναμη: μπορεί να γίνει ένα δέντρο, ένα λουλούδι, ένας θάμνος… Μπορεί να φέρει ομορφιά, σκιά, φρούτα και καθαρό αέρα.
Και εμείς, με μικρά βήματα, μπορούμε να κάνουμε μεγάλα θαύματα. Αρκεί να αρχίσουμε με ένα σποράκι!
Α΄ τάξη